Agad na nagsimba si Maria Clara at Tiya Isabel nang maagang umaga. Matapos nilang kumain, tinuloy nila ang kanilang mga gawain para sa araw na iyon. Si Tiya Isabel ay naglinis ng mga kalat mula sa kahapong handaan habang si Kapitan Tiyago naman ay nagbukas ng mga liham. Samantala, si Maria Clara ay nagsimulang manahi at nag-usap kay Kapitan Tiyago upang kumalma. Sa araw rin kasing ito inaasahan nilang darating si Ibarra at hindi mapigilan ni Maria Clara ang kanyang kaba at pananabik.
Papalapit na ang pistang ipinagdiriwang sa San Diego kaya’t doon sila nagbakasyon. Nang dumating na si Ibarra, halata sa mukha ni Maria Clara ang kanyang kaba at pagkabalisa.
Tumungo si Maria Clara sa kanyang silid at tinulungan siya ni Tiya Isabel na ayusin ang kanyang itsura. Nang lumabas siya, nagkita sila ni Crisostomo sa salas. Makikita sa kanilang mga mukha ang ligayang sumasakop sa kanila.
Nagtungo sila sa asotea upang magkaroon ng konting pribasiya at upang iwasan ang alikabok mula sa paglilinis ni Tiya Isabel. Masaya silang nagkwentuhan tungkol sa kanilang mga nararamdaman para sa isa’t isa at sa mga pangyayaring naganap noong nakaraan, pati na rin sa mga pagkakataong nag-away sila pero agad namang nagkapatawaran.
Natagpuan nila ang mga regalong kanilang naipagkaloob sa isa’t isa tulad ng dahon na inilagay ni Maria Clara sa sombrero ni Crisostomo Ibarra upang hindi ito masyadong mainitan, at ang sulat na binigay ni Crisostomo kay Maria Clara bago siya umalis patungong Europa.
Binasa ni Maria Clara kay Kapitan Tiyago ang naturang sulat. Naglalaman ito ng mga plano ni Don Rafael na ipagpatuloy ang pag-aaral ni Crisostomo sa ibang lugar, malayo sa kanila, upang magbigay ng mataas na serbisyo sa kanyang bayan. Handa siyang magtiis na malayo sa kanyang anak para sa kapakanan ng kanilang bayan.
Naputol ang kanilang pag-uusap nang maalala ni Ibarra na kinabukasan ay Undas at marami siyang dapat asikasuhin. Nagpaalam siya at pinakiusapan ni Kapitan Tiyago na sabihan ang kanyang mayordoma na magpapalipas sila ng bakasyon doon.
Hindi napigilan ni Maria Clara na maluha nang umalis si Ibarra. Sinabihan na lamang siya ng kanyang ama na mag-alay ng dalawang kandila at magdasal sa patron ng mga manlalakbay.
Mga Tauhan sa Noli Me Tangere Kabanata 7
Sa Kabanata 7 ng Noli Me Tangere, ang mga pangunahing tauhan at ang kanilang mga paglalarawan ay ang mga sumusunod:
Maria Clara: Siya ang nag-iisang anak ni Kapitan Tiyago at Dona Pia Alba. Isang magandang dalagang Pilipina na may malasutlang kutis at maganda rin ang kaniyang boses. Sa kabanatang ito, ipinakita ang kaniyang kasabikan at kasiyahan sa muli niyang pagkikita kay Ibarra.
Tiya Isabel: Ang tagapag-alaga ni Maria Clara mula pa noong siya ay isang bata. Sa kabanatang ito, makikitang naglilinis siya ng mga kalat mula sa nakaraang handaan.
Kapitan Tiyago (Don Santiago de los Santos): Ang ama ni Maria Clara at isang mayamang negosyante. Sa kabanatang ito, inilarawan siya bilang isang taong abala sa pagbubukas ng kaniyang mga sulat.
Crisostomo Ibarra: Ang binatang nag-aral sa Europa at nagbalik sa Pilipinas. Sa kabanatang ito, ipinakita ang kaniyang matinding pagmamahal kay Maria Clara na patuloy pa rin kahit matagal silang nagkahiwalay.
Aral, Mensahe at Implikasyon ng Noli Me Tangere Kabanata 7
Ang kabanata 7 ng Noli Me Tangere na pinamagatang “Mga Alaala” ay nagsasaad ng mga emosyong bumabalot sa mga tauhan kasama na rin ang kahalagahan ng mga alaala at pangako. Sa kabanatang ito, nakita natin ang reunion nina Maria Clara at Crisostomo Ibarra na nagdulot ng tuwa sa kanila. Ipinapakita rin dito ang pagtingin nila sa bawat isa na kahit na matagal silang hindi nagkita ay hindi nagbago.
Isa rin sa mga implikasyon ng kabanatang ito ay ang kahalagahan ng edukasyon na ipinakita sa liham ni Don Rafael para kay Ibarra. Ipinakita rito na handa si Don Rafael na magtiis na mawalay sa kanyang anak para lang maabot nito ang kanyang mga pangarap at makapaglingkod sa bayan. Ang kahalagahan ng edukasyon bilang sandata upang magbago ang lipunan ay isa sa mga pangunahing tema ng Noli Me Tangere.
Sa kabilang banda, ang emosyon ng Maria Clara sa pag-alis ni Ibarra ay nagpapakita ng kanyang tunay na damdamin para sa kanya. Nagpapahiwatig ito na ang tunay na pag-ibig ay hindi nababago ng oras o distansya.
Ang mga kaganapang ito ay nagpapakita na sa kabila ng kasiyahan, mayroon pa ring mga pagsubok at sakripisyo na kailangang harapin para sa ating mga pangarap at para sa ikabubuti ng ating bayan.