Ang kabanata 26 ng “Noli Me Tangere” ay nagpapakita ng pagbabalik-tanaw sa naglalakihang piging at kasiyahan na bumabalot sa pista ng San Diego. Sa bisperas ng pista, hinahanda ng mga mamamayan ang kanilang bayan para sa isang napakalaking kasiyahan at sa pagdating ng mga panauhin.
Sa kabanatang ito, dadalhin tayo ni Rizal sa kalagitnaan ng mga paghahanda, tugtugin, kuwitis, at kahandaan sa inaabangang prusisyon at komedya. Halina’t basahin natin ang isang kabanatang puno ng tradisyon, kasiyahan, at siyempre, mga lihim na kasabikan.
Buod ng Noli Me Tangere Kabanata 26: Bisperas ng Pista
Nagdiriwang ang bayan ng San Diego sa pagsapit ng ika-10 ng Nobyembre, ang bisperas ng kanilang taunang pista. Sa araw na ito, nagpapaligsahan ang mga tahanan sa paggawa ng pinakamakulay na banderitas na nagbibigay-buhay sa mga kalye ng bayan. Naging atraksyon din ang mga paputok na kuwitis na pumapailanlang sa himpapawid at ang masasayang tugtugin ng banda ng musiko na nagpapahiwatig ng naghihintay na kasiyahan sa darating na araw.
Nag-ayos ang mga mamamayan ng arkong kawayan o “singkaban” sa mga pangunahing lansangan ng bayan, at nagsimula rin silang magtayo ng malaking tolda sa paligid ng patyo ng simbahan, ang lugar kung saan idaraos ang prusisyon. Sa liwasan ng bayan, nagtatayo rin sila ng entablado para sa palabas na komedya mula sa Tundo. Ang kampana ng simbahan ay madalas na pinupukpok, at sinundan ito ng paputok na kuwitis sa himpapawid.
Nang dumating ang mga banda ng musiko at orkestra sa bayan, tinanggap sila ng mga batang mamamayan na may tuwang-tuwa. Kasunod ng mga banda ang mga kalesa, karumata, at mga karwahe na puno ng mga bisita, kasama na rito ang mga malalapit na kamag-anak, mga kaibigan, at mga hindi kilalang tao na nagnanais sumali sa kasiyahan. Ang mga kilalang tahur, kabilang na sina Kapitan Tiago, Kapitan Joaquin, at si Carlos na Tsino, ay inaasahan ding dumating.
Sa kabilang banda, masigasig na binabantayan ni Nyor Juan ang pagtatayo ng isang malaking gusali na magiging paaralan. Sa kabila ng kasiyahan sa paligid, tinututukan niya ang mga manggagawa at pinapabilisan ang trabaho. Ayon kay Nyor Juan, ang itatayong paaralan ay magiging katulad ng mga modernong paaralan sa Alemanya.
Sa kabila ng lahat ng ito, hindi makalimutan ni Ibarra ang mga payo ni Mang Tasyo, lalo na ang kanyang babala tungkol sa posibilidad na may mga lihim na kaaway siya na nagtatago sa likod ng mga mukhang nagpapakita ng mabuting pakikitungo. Ngunit, nagpatuloy siya sa kanyang adhikain at tinanggap ang hamon, buong loob na inihahanda ang kanyang sarili para sa mga susunod na araw.
Mga Tauhan sa Noli Me Tangere Kabanata 26: Bisperas ng Pista
Ang mga tauhan sa Noli Me Tangere Kabanata 26: Bisperas ng Pista ay ang mga sumusunod:
Mga mamamayan ng San Diego – Sila ang nagdiriwang sa bisperas ng pista at masasabing sila ang pangunahing tauhan sa kabanatang ito dahil sa kanilang paghahanda at partisipasyon sa nasabing kasiyahan.
Mga banda ng musiko at orkestra – Sila ang nagbigay ng mga musika para sa kasiyahan ng mga tao.
Mga bisita sa bayan ng San Diego – Kasama rito ang mga kamag-anak, kaibigan, at ibang mga tao na dumating para sa pista.
Kapitan Tiago – Isa sa mga kilalang tahur sa bayan.
Kapitan Joaquin – Isa pang kilalang tahur sa bayan.
Carlos na Tsino – Isa pang tahur na kilala sa bayan.
Nyor Juan – Siya ang nangangasiwa sa pagtatayo ng paaralan.
Crisostomo Ibarra – Bagamat hindi direktang nabanggit sa kabanata, siya ang nagpapagawa ng paaralan at tinukoy ni Nyor Juan.
Mang Tasyo – Hindi rin direktang nabanggit sa kabanata, ngunit ang kanyang mga salita ay ginunita ni Ibarra.
Mga Aral, Mensahe at Implikasyon ng Noli Me Tangere Kabanata
Ang Kabanata 26 ng Noli Me Tangere, na may pamagat na “Bisperas ng Pista,” ay naglalaman ng ilang mahahalagang aral, mensahe, at implikasyon:
Ang Kahalagahan ng Edukasyon: Ang pagtatayo ng paaralan bilang pangunahing proyekto ni Ibarra ay nagpapakita ng kahalagahan ng edukasyon. Ipinakita ni Rizal na ang edukasyon ang susi sa pag-unlad ng isang bansa.
Kasabikan sa Pagdiriwang: Ang pagdiriwang ng pista ay nagpapakita ng kasabikan ng mga Pilipino sa mga okasyong pampubliko, na nagbibigay-daan sa pagkakaisa, pagtangkilik sa kultura, at pagsasaya.
Pag-iingat sa mga Mapanlinlang na Muka: Ang huling mga salita na ginunita ni Ibarra mula kay Mang Tasyo ay isang paalala na mag-ingat sa mga taong maaaring magkunwari lamang na mabait at may pakitang-giliw.
Ang Implikasyon ng Sugal sa Lipunan: Ang pagdating ng mga tahur sa pista ay isang representasyon ng papel ng sugal sa lipunan. Bagaman ito ay isang uri ng libangan para sa iba, ito rin ay nagiging sanhi ng kahirapan at mga problema.
Pagkilala sa mga Tradisyon: Ang detalyadong paglalarawan ni Rizal sa mga tradisyon at gawi ng mga Pilipino tuwing pista ay isang pahiwatig sa kahalagahan ng pagkilala at pagpapahalaga sa mga ito. Maaaring iba na ang mga panahon, ngunit ang mga tradisyon at kultura ay patuloy na nagbibigay kulay sa buhay ng mga Pilipino.